Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zwoleniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 259/22

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

1.USTALENIE FAKTÓW

0.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

P. B.

w dniu 12 sierpnia 2022 roku w M., gm. Z., woj. (...) prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym czynu tego dopuścił się będąc uprzednio prawomocnie skazanym przez Sąd Rejonowy w Zwoleniu sygn. akt II K 37/20 i II K 196/21 za prowadzenie pojazdu mechanicznego będąc w stanie nietrzeźwości oraz w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych

- tj. o przestępstwo z art. 178a § 4 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Uznanie P. B. przez Sąd Rejonowy w Zwoleniu wyrokiem z dnia 16 czerwca 2020 roku w sprawie sygn. akt II K 37/20 za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 1 k.k. i wymierzenie mu kary grzywny w wysokości 150 stawek dziennych po 10,00 złotych każda, orzeczenie środka karnego w postaci zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 3 lat, a także orzeczenie od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 5.000,00 złotych. Zaliczenie na poczet orzeczonego środka karnego okresu zatrzymania prawa jazdy od dnia 07 lutego 2020 roku do dnia 16 czerwca 2020 roku. Obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi w kwocie 220,00 złotych. Uprawomocnienie się wyroku w dniu 24 czerwca 2020 roku.

Uznanie P. B. przez Sąd Rejonowy w Zwoleniu wyrokiem z dnia 14 grudnia 2021 roku w sprawie sygn. akt II K 196/21 za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 4 k.k. i wymierzenie mu kary 6 miesięcy pozbawienia wolności, orzeczenie środka karnego w postaci dożywotniego zakazu prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych, a także orzeczenie od oskarżonego na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej świadczenia pieniężnego w kwocie 10.000,00 złotych. Zwolnienie oskarżonego od kosztów sądowych. Uprawomocnienie się wyroku w dniu 22 grudnia 2021 roku. Odbywanie tej kary przez P. B. poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego w okresie od dnia 18 lutego 2022 roku do dnia 17 sierpnia 2022 roku.

dane o karalności

k. 20-22

odpisy wyroków

postanowienia Sądu Okręgowego w Radomiu w sprawie III Kow 2898/21/el

k. 9, 28

k. 10-13

2.  Kierowanie przez P. B. w dniu 12 sierpnia 2022 roku w M., gm. Z., woj. (...) samochodem osobowy marki S. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,43 mg/l alkoholu w wydychanym powietrzu.

zeznania świadka M. G. (1)

zeznania świadka N. B.

k. 14, 46v-47

k. 55v

3.  Znajdowanie się P. B. w dniu 12 sierpnia 2022 roku około godziny 16:20 pod sklepem w M..

wyjaśnienia oskarżonego P. B.

zeznania świadka M. K.

zeznania świadka

K. M.

k. 46v

k. 56v

k.56v

4.  Pełnienie w dniu 12 sierpnia 2022 roku w godzinach 14:00-22:00 służby w patrolu zmotoryzowanym przez funkcjonariuszy P. K. w Z. w osobach asp. M. G. (1) i sierż. N. B.. Zauważenie przez nich około godziny 16:20 wyjeżdżającego spod sklepu w M. samochodu osobowego marki S. o nr rej. (...). Zatrzymanie się kierującego tym pojazdem na ich widok na pasie ruchu, a następnie wjechanie na parking przed sklepem i przejście na siedzenie pasażera.

5.  Kontrola przez funkcjonariuszy Policji asp. M. G. (1) i sierż. N. B. kierującego samochodem osobowym marki S. o nr rej. (...) - P. B..

Przeprowadzenie przez funkcjonariuszy Policji badania stanu trzeźwości P. B. analizatorem wydechu I. z wynikiem 0,87 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu. Przeprowadzenie kolejnego badania stanu trzeźwości analizatorem wydechu Alkometr A2.0/04, które wykazało: o godzinie 16:37 – 1,431 mg/l, o godzinie 16:39 – 1,424 mg/l, o godzinie 16:58 – 1,379 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu.

zeznania świadka

M. G. (1)

zeznania świadka N. B.

k. 14

k. 55v

protokół badania stanu trzeźwości

k. 2

6.  Przekazanie P. B. oraz samochodu marki S. o nr rej. (...) jego żonie L. B..

pokwitowanie

k. 5

0.1.Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

……

……………

…………………………………………………………………..

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

...........................................................................................

………………….

…………

1.OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

3

wyjaśnienia oskarżonego P. B.

Wyjaśnienia oskarżonego, w zakresie w jakim wskazywał na okoliczności kontroli przez funkcjonariuszy Policji w dniu zatrzymania są spójne z wersją przedstawioną przez świadków i zasługują na wiarę. Sąd uznał nadto za wiarygodne jego twierdzenia, w których wskazał, że w dniu zdarzenia był pod sklepem w miejscowości M.. Wyjaśnienia w tej części znajdują potwierdzenie w zgromadzonym w sprawie materiale dowodowym.

2,4,5

zeznania świadka M. G. (2)

zeznania świadka N. B.

Sąd nie miał wątpliwości co do wiarygodności zeznań świadków – funkcjonariuszy Policji, którzy na miejscu zdarzenia wykonywali czynności służbowe. Zeznania świadków stanowiły relację z podejmowanych przez nich czynności służbowych i obserwacji poczynionych w ich trakcie. Świadkowie widzieli jak oskarżony wyjeżdża samochodem spod sklepu w M. i będąc połową samochodu na pasie ruchu, na ich widok zatrzymał się i ponownie wjechał na parking przed sklepem. Następnie po zatrzymaniu pojazdu na ich oczach przesiadł się na miejsce pasażera. Zdaniem Sądu zeznania świadków precyzyjne opisują to co widzieli i zapamiętali, jak też to co im przekazał oskarżony, który wówczas poinformował ich, że przyjechał do sklepu w M. na zakupy i że chciał wrócić do miejsca zamieszkania przed godziną 18:00, gdyż objęty jest dozorem elektronicznym. Brak jakichkolwiek przekonujących argumentów wskazujących na to, że świadkowie przedstawili swoje spostrzeżenia nieobiektywnie, czy tendencyjnie na niekorzyść oskarżonego . Była to jedna z licznych tego rodzaju interwencji, jakie podejmują funkcjonariusze w codziennej służbie. Z ich depozycjami koreluje treść protokołu z przebiegu badania stanu trzeźwości oskarżonego urządzeniem elektronicznym, z którego jasno wynika, że oskarżony znajdował się w stanie nietrzeźwości i że nie zgłaszał żadnych uwag co do sposobu przeprowadzenia badania. Sąd w pełni dał wiarę zeznaniom tych świadków.

3

zeznania świadka M. K.

zeznania

świadka K. M.

Sąd nie miał podstaw aby kwestionować wiarygodność zeznań świadków, którzy w dniu zdarzenia widzieli funkcjonariuszy Policji oraz oskarżonego i samochód zaparkowany przed sklepem w M.. Świadkowie zeznali, że nie wiedzą kto tym samochodem przyjechał pod sklep ponieważ tego nie widzieli. Nie wiedzą też jakim samochodem jeździ oskarżony.

1,5,6

wyroki Sądu Rejonowego w Zwoleniu w sprawach II K 37/20 i II K 196/21

Przy ustaleniach faktycznych pomocne okazały się także niekwestionowane dowody z dokumentów. Sąd w pełni dał wiarę tym dowodom, gdyż wzajemnie ze sobą korespondują, uzupełniając się i potwierdzając. Brak jest jakichkolwiek zasadnych podstaw lub okoliczności, które wskazywałyby na niewiarygodność dowodów wykorzystanych przez Sąd.

postanowienia Sądu Okręgowego w Radomiu w sprawie III Kow 2898/21/el

protokół badania stanu trzeźwości

pokwitowanie

dane o karalności

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

2

wyjaśnienia oskarżonego P. B.

Wyjaśnienia oskarżonego w pozostałym zakresie, w jakim nie przyznaje się do popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu w świetle zgromadzonego materiału dowodowego nie mogły zostać przez Sąd uznane za wiarygodne. Przeciwko temu przemawiała zarówno treść zeznań świadków - funkcjonariuszy Policji. Oskarżony zaprzeczył aby w dniu zdarzenia kierował samochodem marki S.. Przyznał, że wcześniej przed sklepem, w wydzielonym miejscu pił alkohol z kolegą, który wyjechał do Szwecji i że jest to samochód jego kolegi. Samochodem tym nikt nie jeździł, bo w ogóle do niego nie było kluczyków, a samochód nie był zamykany. Następnie podał, że jak pamięta to kluczyki leżały w samochodzie. Jak otworzył przednie prawe drzwi samochodu i się odwrócił to już przy nim była policja. W tej części wyjaśnienia oskarżonego są nielogiczne i w świetle materiału dowodowego należało je jednoznacznie ocenić jako niewiarygodne.

Sąd wyjaśnienia w powyższym zakresie poczytuje jako przyjętą przez oskarżonego linię obrony na potrzeby niniejszego postępowania celem uniknięcia odpowiedzialności karnej za popełnione przestępstwo.

1.PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I

art. 178a § 4 k.k.

P. B.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Przestępstwo określone w przepisie art. 178a § 1 k.k. popełnia, między innymi ten kto znajdując się w stanie nietrzeźwości prowadzi w ruchu lądowym pojazd mechaniczny. Dyspozycja art. 178a § 4 k.k. penalizuje działanie sprawcy czynu określonego w § 1 który był wcześniej prawomocnie skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo za przestępstwo określone w art. 173, 174, 177 lub art. 355 § 2 popełnione w stanie nietrzeźwości lub pod wpływem środka odurzającego albo dopuścił się czynu określonego w § 1 w okresie obowiązywania zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych orzeczonego w związku ze skazaniem za przestępstwo.

Mając na uwadze poczynione ustalenia faktyczne i przeprowadzoną ocenę wszystkich dowodów, z uwzględnieniem zasad prawidłowego rozumowania oraz wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego Sąd uznał, że zachowanie oskarżonego wypełnia znamiona zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu. Potwierdzeniem tego są w szczególności zeznania świadków M. G. (1) i N. B. oraz dokumenty zgromadzone w toku postępowania. Dowody te wskazują, że w dniu 12 sierpnia 2022 roku P. B. prowadził w ruchu lądowym samochód osobowy marki S. o nr rej. (...) znajdując się w stanie nietrzeźwości wynoszącym 1,43 mg/l zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, przy czym uprzednio był już karany za prowadzenie pojazdu w stanie nietrzeźwości. Z danych o karalności oraz odpisów wyroków wynika, że P. B. był już skazany za prowadzenie pojazdu mechanicznego w stanie nietrzeźwości wyrokami Sądu Rejonowego w Zwoleniu II Wydział Karny w sprawach II K 37/20 i II K 196/21.

Oskarżony w czasie popełnienia zarzucanego mu czynu był osobą dorosłą, dojrzałą życiowo i znającą działanie alkoholu na ludzki organizm w związku z tym wiedział, że spożycie alkoholu wywołuje u człowieka stan nietrzeźwości. Wiedział również, że prowadząc pojazd w stanie nietrzeźwości dopuszcza się czynu zabronionego. Jednocześnie żaden z przeprowadzonych dowodów nie wskazuje na to, aby nie można było wymagać od oskarżonego zachowania zgodnego z prawem, nie zachodziły także żadne okoliczności, które uwalniałyby oskarżonego od odpowiedzialności karnej, to jest wyłączające bezprawność czynu bądź winę oskarżonego.

Wobec powyższego wina oskarżonego nie budziła wątpliwości.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

………………….

…………………………………..

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

...................................................................................................................................................

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

………………..

……………………………………

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

.................................................................................................................................................

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

……………….

………………………………………

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

………………………………………………………………………………………………..

☐

1.6.  Uniewinnienie

………………………

………………………………………………..………

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

…………………………………………………………………………………………………

1.KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

P. B.

I

Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia czynu z art. 178a § 4 k.k. i wymierzył mu karę 1 roku pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary Sąd miał na uwadze potrzebę zapewnienia realizacji tak dyrektywy prewencji indywidualnej opisanej w art. 53 § 1 k.k. (celów zapobiegawczych i wychowawczych kary w stosunku do oskarżonego), jak i prewencji generalnej (pojętej jako kształtowanie świadomości prawnej społeczeństwa). Wymierzając oskarżonemu karę Sąd miał na uwadze znaczny stopień społecznej szkodliwości czynu.

Do okoliczności obciążających mających wpływ na rodzaj i wymiar kary i środków karnych Sąd zaliczył fakt, że oskarżony był już wcześniej karany za przestępstwa podobne z art. 178a § 1 k.k. i art. 178a § 4 k.k. Skazany popełnił kolejne identyczne przestępstwo, dając tym samym dowód wysoko lekceważącego stosunku do orzeczeń sądowych. Popełniając zatem występek zarzucany mu aktem oskarżenia w przedmiotowej sprawie, stwierdzić stanowczo należy, że P. B. po raz kolejny popełnił przestępstwo przeciwko bezpieczeństwu w komunikacji i to o wiele cięższym ciężarze gatunkowym, w pełni zdając sobie sprawę z tego, że takie zachowanie jest karalne. Wobec oskarżonego nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bądź pomniejszające stopień jego zawinienia, jako osoba dorosła, mógł on z łatwością przewidzieć następstwa swojego zachowania. Sąd miał na uwadze, że używanie alkoholu przez osoby kierujące pojazdami znacząco obniża bezpieczeństwo ruchu drogowego i staje się przyczyną licznych wypadków, w których giną lub zostają okaleczeni ludzie oraz powstają straty materialne. Sąd nie dopatrzył się w sprawie okoliczności łagodzących poza tym, że swoją postawą oskarżony nie utrudniał toczącego się postępowania. Nagromadzenie okoliczności obciążających, w szczególności - uprzednia karalność sądowa oraz okoliczności popełnienia przestępstwa - nakazywały przy wymiarze kary oskarżonemu dać prymat dyrektywie prewencji indywidualnej w jej aspekcie represyjnym. Sąd uznał, że dostateczną represję dla niego stanowić może tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności i to w wymiarze przyjętym przez Sąd. Tylko taka kara może stanowić realnie odczuwalną dolegliwość dla oskarżonego, a z drugiej strony tylko taka kara może też w należytym stopniu ugruntowywać przekonanie społeczne, że organy wymiaru sprawiedliwości odpowiednio reagują na podobnie uciążliwe i niebezpieczne naruszenia porządku prawnego.

II

Na podstawie art. 42 § 4 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego dożywotnio zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych mając na uwadze, że oskarżony był już karany za przestępstwo z art. 178a § 4 k.k. Z treści bowiem art. 42 § 4 k.k. wprost wynika, że Sąd orzeka ww. zakaz dożywotnio w razie popełnienia przestępstwa określonego w art. 178a § 4 k.k. Wobec oskarżonego nie zachodzi bowiem wyjątkowy wypadek, uzasadniony szczególnymi okolicznościami. Oskarżony był w stanie znacznej nietrzeźwości i nie miał żadnego, nawet błahego powodu, aby kierować w tym stanie samochodem. W ocenie Sądu oskarżony ignoruje zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i stwarza realne zagrożenie dla zdrowia i życia innych jego uczestników, dlatego orzeczony zakaz zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez oskarżonego przestępstw tego typu, a także będzie oddziaływał represyjnie, gdyż oskarżony powinien zostać dożywotnio wyeliminowany z uczestniczenia w ruchu drogowym jako kierowca.

III

Sąd na podstawie art. 43a § 2 k.k. orzekł obligatoryjny przy skazaniu z art. 178a § 4 k.k., środek karny – świadczenie pieniężne na rzecz Funduszu Pomocy Pokrzywdzonym oraz Pomocy Postpenitencjarnej w wysokości 10.000 złotych. Dodać należy, że kwota świadczenia została ustalona na najniższym poziomie przewidzianym przez przywołany przepis z uwagi na sytuację finansową oskarżonego, który pozostaje na utrzymaniu żony i ma na utrzymaniu małoletnie dziecko. Jednak decydując się na kierowanie pojazdem w stanie nietrzeźwości oskarżony powinien liczyć się z konsekwencjami, w tym finansowymi swojego postępowania.

1.1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

…………………

………………

…………………

…………………………………………………………………..

1.6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia, a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

……………………………………………………………………………………………………………………………………………

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV

Działając na podstawie art. 627 k.p.k. zasądzono od oskarżonego P. B. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 250,00 złotych tytułem kosztów sądowych uznając, że sytuacja oskarżonego pozwoli na uregulowanie kosztów sądowych w tej wysokości. Na poczet zasądzonych kosztów sądowych złożyły się opłata od orzeczonej kary 1 roku pozbawienia wolności w kwocie 180,00 złotych zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 r. o opłatach w sprawach karnych (j.t. Dz. U. z 1983 r. Nr 49 poz. 223 z późn. zm.), a także wydatki, ryczałt za doręczenie wezwań i pism w postępowaniu przygotowawczym i w I instancji łącznie w kwocie 70,00 złotych (§ 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 18 czerwca 2003 r. w sprawie wysokości i sposobu obliczania wydatków Skarbu Państwa w postępowaniu karnym – Dz. U. Nr 108 poz. 1026 ze zm.).

1.Podpis