Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Zwoleniu

Formularz UK 1

Sygnatura akt

II K 89/19

Jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku dotyczy tylko niektórych czynów lub niektórych oskarżonych, sąd może ograniczyć uzasadnienie do części wyroku objętych wnioskiem. Jeżeli wyrok został wydany w trybie art. 343, art. 343a lub art. 387 k.p.k. albo jeżeli wniosek o uzasadnienie wyroku obejmuje jedynie rozstrzygnięcie o karze i o innych konsekwencjach prawnych czynu, sąd może ograniczyć uzasadnienie do informacji zawartych w częściach 3–8 formularza.

USTALENIE FAKTÓW

Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

1.

D. L.

w dniu 7 września 2018r. w miejscowości Z., gm. P., woj. (...) nieumyślnie naruszył zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym i nieumyślnie spowodował wypadek drogowy w ten sposób, że kierując samochodem marki B. (...) nr rej. (...), wjeżdżając na skrzyżowanie z drogi podporządkowanej nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa samochodowi marki V. (...) nr rej. (...) kierowanemu przez K. K. (1), doprowadził do zderzenia pojazdów, w następstwie czego: J. O. – pasażerka samochodu V. (...) doznała licznych obrażeń, w tym pęknięcia śledziony z krwotokiem do jamy otrzewnowej skutkujących zgonem, Ł. L. – pasażer samochodu B. doznał licznych, ciężkich obrażeń narządów wewnętrznych skutkujących ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, Z. K. – pasażerka samochodu V. (...) doznała obrażeń ciała określonych w art. 157 § 1 kk, w postaci potłuczeń ogólnych, licznych otarć naskórka głowy, kończyny górnej i dolnej, złamania przedramienia lewego, złamania trzonu IV i V kości śródręcza prawego – skutkujących uogólniony rozstrój zdrowia na czas powyżej dni siedmiu

- tj. o przestępstwo z art. 177 § 2 k.k. w zb. z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za udowodnione

Dowód

Numer karty

1.  Kierowanie przez D. L. w dniu 07 września 2018 roku około godz. 08:35 samochodem marki B. (...) nr rej. (...) na trasie od miejscowości K. do miejscowości Z.. Pasażerem jego samochodu był brat Ł. L..

Dojeżdżanie przez D. L. w miejscowości Z. na skrzyżowanie z drogi podporządkowanej. Następnie nie zachowanie szczególnej ostrożności i nie ustąpienie pierwszeństwa przejazdu samochodowi marki V. (...) nr rej. (...) poruszającemu się drogą z pierwszeństwem przejazdu od Z. w kierunku P.. Kierującym tym pojazdem był K. K. (1), zaś pasażerami żona Z. K. i teściowa J. O..

Zderzenie się pojazdów i uderzenie przez kierującego pojazdem marki V. (...) całą szerokością przodu swojego pojazdu w prawy bok pojazdu marki B.. Następnie samochód B. przemieszczający się niekontrolowanym torem ruchu po pierwszym uderzeniu uderzył w unieruchomiony pojazd marki S. (...) o nr rej. (...). Kierującym tym pojazdem była K. B., zaś pasażerem S. B..

wyjaśnienia oskarżonego

D. L.

k.260v

zeznania świadka G. O.

k. 91-93,

zeznania świadka M. R.

k.18-19

zeznania świadka K. K. (1)

k.21-23, 261v

zeznania świadka K. B.

k. 46-47, 274v

zeznania świadka Z. K.

k. 97-98,261

zeznania świadka Ł. L.

k. 146-148, 261v-262

meldunek o wypadku drogowym

k. 4

protokoły oględzin pojazdów

k. 6-11

karta zdarzenia drogowego

k. 5

2. Pełnienie w dniu 07 września 2018 roku służby w patrolu zmotoryzowanym przez funkcjonariuszy Policji z Komendy Powiatowej Policji w Z. w osobach Ł. S. i M. G. na terenie powiatu (...).

Udanie się przez ww. funkcjonariuszy Policji o godz. 08:35 z polecenia dyżurnego KPP w Z. do miejscowości Z. DK-12, gdzie doszło do zdarzenia drogowego z udziałem trzech pojazdów.

Przebadanie przez funkcjonariuszy Policji na miejscu zdarzenia kierujących ww. pojazdami na zawartość alkoholu w wydychanym powietrzu urządzeniem typu Alcosensor z wynikami 3 x 0,00 mg/l.

Pobranie od D. L. krwi na zawartość alkoholu z wynikiem negatywnym.

Przyjazd na miejsce wypadku drogowego karetki pogotowia. Kierujący pojazdem marki B. D. L., kierujący pojazdem marki V. (...) K. K. (1) oraz pasażer samochodu marki S. O. B. po opatrzeniu przez lekarza pozostali na miejscu zdarzenia. Pasażerka pojazdu marki V. (...) Z. K. i kierująca pojazdem marki S. O. B. po opatrzeniu na miejscu zdarzenia, następnie zostały przewiezione do Szpitala w K. na dalszą hospitalizację z lekkimi obrażeniami ciała. Pasażer pojazdu marki B. Ł. L., ciężko ranny, po opatrzeniu na miejscu zdarzenia, następnie został przewieziony do Szpitala w P. na dalszą hospitalizację. Pasażerka pojazdu V. (...) J. O., ciężko ranna, po opatrzeniu na miejscu zdarzenia, następnie została przewieziona do Szpitala w K., gdzie zmarła.

Przyjazd na miejsce wypadku drogowego grupy operacyjno-procesowej. Dokonanie przez technika kryminalistyki oględzin miejsca zdarzenia i przeprowadzenie oględzin pojazdów.

W chwili zdarzenia w samochodzie marki V. (...) o nr rej. (...) stwierdzono, że pojazd nie spełniał norm dopuszczenia do ruchu po drogach publicznych, z uwagi na znaczną korozję elementów konstrukcyjnych pojazdu. Stan techniczny tego pojazdu nie przyczynił się do powstania i przebiegu przedmiotowego zdarzenia. Odnośnie samochodu marki B. o nr rej. (...) nie wykazano aby stwierdzone nieprawidłowe wyposażenie układu jezdnego pojazdu (na kołach tylnej osi zamontowano opony o odmiennym wzorze rzeźby bieżnika) miało wpływ na zaistnienie i przebieg wypadku drogowego.

meldunek o wypadku drogowym

k. 4

protokoły badania na stan trzeźwości i świadectwo wzorcowania

k. 12-15

opinie z przeprowadzonych badań chemicznych

k.33-34, 117-118

protokoły oględzin pojazdów

k. 6-11

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego i szkic z miejsca wypadku

k.47-43

opinie z przeprowadzonych badań z zakresu wypadków drogowych

k.70-76, 127-134

3. Wypadek drogowy miał miejsce w miejscowości Z. na 543 km 4 hm drogi (...) relacji Z.-P. w obszarze skrzyżowania z drogą relacji K. C.-Z., w obszarze niezabudowanym o dopuszczalnej prędkości jazdy do 70 km/h, na drodze jedniojezdniowej, jezdni dwukierunkowej o suchej nawierzchni, przy dobrych warunkach atmosferycznych. Zdarzenie miało miejsce na typowym skrzyżowaniu dróg, drogi z pierwszeństwem przejazdu z drogą podporządkowaną. W tym miejscu znajdowało się czytelnie oznakowane skrzyżowanie znakami pionowymi i poziomymi. W czasie zdarzenia pojazdy B. i V. (...) poruszały się liniowymi torami ruchu, kierunki ruchu pojazdów względem siebie pozostawały prostopadłe. Samochód V. (...) kierowany przez K. K. (2) poruszał się drogą posiadającą pierwszeństwo przejazdu, natomiast samochód B. kierowany przez D. L. poruszał się drogą podporządkowaną. Podczas zdarzenia na drodze znajdowały się trzy pojazdy, na drodze podporządkowanej po prawej stronie dla kierunku ruchu samochodu V. (...) stał samochód S. (...), którego kierującą była K. B.. Podczas pozderzeniowego przemieszczania samochód B. miał kontakt zderzeniowy ze stojącym samochodem marki S. (...).

meldunek o wypadku

k.4

karta zdarzenia drogowego

k.5

plan miejsca wypadku drogowego

k.193

dokumentacja fotograficzna

k. 159-191

protokoły oględzin pojazdów

k.6-11

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i wypadków drogowych M. L. i opinie uzupełniające

k.184-199, 297-301, 332v-333, 337-343, 402-417, 438-439, 452-453, 469-473

4. W konsekwencji zaistnienia wyżej opisanego zdarzenia J. O. – pasażerka samochodu V. (...) doznała licznych obrażeń, w tym pęknięcia śledziony z krwotokiem do jamy otrzewnowej skutkujących zgonem, Ł. L. – pasażer samochodu B. doznał licznych, ciężkich obrażeń narządów wewnętrznych skutkujących ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, Z. K. – pasażerka samochodu V. (...) doznała obrażeń ciała określonych w art. 157 § 1 k.k., w postaci potłuczeń ogólnych, licznych otarć naskórka głowy, kończyny górnej i dolnej, złamania przedramienia lewego, złamania trzonu IV i V kości śródręcza prawego – skutkujących uogólniony rozstrój zdrowia na czas powyżej dni siedmiu.

karta medycznych czynności ratunkowych J. O.

k.81

protokół oględzin i otwarcia zwłok J. O.

k.77-80

dokumentacja medyczna i opinia sądowo-lekarska dot. Z. K.

k. 101-102

dokumentacja medyczna i opinia lekarska dot. Ł. L.

k. 107-108

dokumentacja medyczna i opinia sądowo-lekarska dot. K. B.

k. 104

5. D. L. popełnił nieprawidłowość polegającą na tym, że kierując samochodem marki B. nie zachował szczególnej ostrożności, niewłaściwie ocenił sytuację drogową i wyjechał z drogi podporządkowanej na drogę z pierwszeństwem przejazdu, w bliskiej odległości od prawidłowo poruszającego się samochodu marki V. (...).

Pokrzywdzony K. K. (3) popełnił nieprawidłowość polegającą na tym, że zbliżając się do skrzyżowania obowiązany był zachować szczególną ostrożność albowiem wyjazd samochodu B. na tor ruchu jego samochodu V. (...) nastąpił w bliskiej odległości.

Pokrzywdzona K. B. kierująca samochodem marki S. (...) nie miała możliwości przewidzieć, że dojdzie do zderzenia ww. pojazdów, a tym samym nie miała możliwości podjęcia manewrów obronnych umożliwiających jej uniknięcie wypadku. W konkretnej sytuacji drogowej nie przyczyniła się do zaistnienia wypadku, jak również nie miała możliwości jego uniknięcia.

opinia biegłego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i wypadków drogowych M. L. i opinie uzupełniające

k. 184-199, 297-301, 332v-333, 337-343, 402-417, 438-439, 452-453, 469-473

6. Niekaralność oskarżonego D. L..

karta karna

k. 515-516

Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Czyn przypisany oskarżonemu (ewentualnie zarzucany, jeżeli czynu nie przypisano)

………….

………………

…………………………………………………………………………………

Przy każdym czynie wskazać fakty uznane za nieudowodnione

Dowód

Numer karty

…………………………………………………………………………

………………………

…………..

OCena DOWOdów

1.1.  Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

1-2

Wyjaśnienia oskarżonego D. L.

W ocenie Sądu wyjaśnienia oskarżonego zasługiwały na wiarę w zakresie w jakim opisał okoliczności poprzedzające i następujące po zdarzeniu. Wyjaśnia oskarżonego w tej części zgodne były z pozostałym zgromadzonym w niniejszej sprawie materiałem dowodowym. Tym samym Sąd nie znalazł żadnego powodu, dla którego miałby odmówić im wiary.

1-4

zeznania świadka Z. K.

Zeznania tych świadków, który byli na miejscu zdarzenia w ocenie Sądu są obiektywne, rzeczowe i konsekwentne, ponadto są one zbieżne z pozostałym materiałem dowodowym uznanym przez Sąd za wiarygodny. Ponadto świadkowie jako osoby obce dla oskarżonego nie mieli żadnego powodu w tym, aby składać zeznania na jego niekorzyść. Tym samym Sąd uznał, że zeznania ich zasługują na obdarzenie ich wiarą.

zeznania świadka K. K. (1)

zeznania świadka K. B.

zeznania świadka Ł. L.

zeznania świadka M. R.

zeznania świadka G. O.

Zeznania świadka są jasne i logiczne znajdujące odzwierciedlenie w pozostałym materiale zgromadzonym w sprawie ale świadek całą wiedzę o zdarzeniu miał od szwagra K. K. (1); świadek był na miejscu zdarzenia już po wypadku.

4

protokół oględzin i otwarcia zwłok

Ustalając zakres obrażeń odniesionych w wyniku przedmiotowego zdarzenia przez J. O. Sąd oparł się na dokumentacji medycznej oraz na wydanych na ich podstawie opinii biegłego z zakresu medycyny sądowej. W ocenie Sądu poczynione w niniejszej opinii spostrzeżenia w pełni zasługują na wiarę oraz pozwalają na wydanie rozstrzygnięcia w oparciu o zawarte tam ustalenia. Opinia ta została sporządzona w sposób rzetelny i prawidłowy. Nadto nie zawiera żadnych braków i jest jednoznaczna w swych faktach.

4

dokumentacja medyczna i opinie sądowo-lekarskie oraz karta medycznych czynności ratunkowych

Za wiarygodne należało uznać zaliczone w poczet materiału dowodowego te dokumenty, albowiem zostały one sporządzone przez uprawnione organy w ramach przysługujących im kompetencji, w sposób rzetelny i fachowy. Ich prawdziwość i autentyczność nie były kwestionowane przez żadną ze stron.

3

opinie z przeprowadzonych badań chemicznych

Sąd również i te dowody uznał za wiarygodne, uznając opinie te za pełne, kompleksowe i logiczne.

2

opinie z przeprowadzonych badań z zakresu wypadków drogowych

Sąd uznał za wiarygodne opinie biegłych M. S. i P. L. ze specjalności badania wypadków drogowych, w zakresie stanu technicznego pojazdów biorących udział w zdarzeniu, tj. samochodów marki B. i V. (...). Opinie te nie były kwestionowane przez strony. Z opinii tych wynika, co prawda, że samochód marki V. (...) nie spełniał norm dopuszczenia do ruchu po drogach publicznych (z uwagi na znaczną korozję elementów konstrukcyjnych pojazdu), zaś w samochodzie marki B. stwierdzono nieprawidłowe wyposażenie układu jezdnego (na kołach tylnej osi zamontowano opony o odmiennym wzorze rzeźby bieżnika), jednak stan techniczny tych pojazdów nie przyczynił się do powstania i przebiegu przedmiotowego zdarzenia.

3,5

opinia biegłego sądowego z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego i wypadków drogowych M. L. i opinie uzupełniające

Biegła w sposób jasny i precyzyjny opisała analizowane okoliczności wypadku. Logicznie i wyczerpująco opisała badania, na podstawie których czyniła założenia i zajęła stanowisko oraz sformułowała wnioski końcowe. Biegła przy ustalaniu okoliczności zdarzenia uwzględniła wszelkie możliwe warianty dotyczące przyczyn i przebiegu wypadku drogowego, przy założeniu zarówno prawdziwości wyjaśnień oskarżonego, jak i prawdziwości zeznań świadków, jak też uwzględniła wnioski obrońcy oskarżonego o uzupełnienie opinii przy uwzględnieniu zastrzeżeń do jej opinii. W konkluzji opinia biegłej sądowej jest czytelna i w istotnych momentach wsparta szkicami przedstawiającymi daną sytuację. Ostateczne wnioski z niej płynące są spójne i logiczne. Z tych przyczyn omawiany dowód może stanowić podstawę czynienia pewnych ustaleń faktycznych w sprawie. D. L. popełnił nieprawidłowość polegającą na tym, że kierując samochodem marki B. nie zachował szczególnej ostrożności, niewłaściwie ocenił sytuację drogową i wyjechał z drogi podporządkowanej na drogę z pierwszeństwem przejazdu, w bliskiej odległości od prawidłowo poruszającego się samochodu marki V. (...).

Pokrzywdzony K. K. (3) popełnił nieprawidłowość polegającą na tym, że zbliżając się do skrzyżowania dróg obowiązany był zachować szczególną ostrożność albowiem wyjazd samochodu B. na tor ruchu jego samochodu V. nastąpił w bliskiej odległości.

Pokrzywdzona K. B. kierująca samochodem marki S. (...) nie miała możliwości przewidzieć, że dojdzie do zderzenia ww. pojazdów, a tym samym nie miała możliwości podjęcia manewrów obronnych umożliwiających jej uniknięcie wypadku. W konkretnej sytuacji drogowej nie przyczyniła się do zaistnienia wypadku jak również nie miała możliwości jego uniknięcia.

W konkluzji Sąd uwzględnił jasną, pełną i logiczną opinię biegłej sądowej M. L. nie znajdując podstaw do innej jej oceny.

1-5

meldunek o wypadku

Wartość dowodowa tych dokumentów nie była kwestionowana przez strony, nie budziła również zastrzeżeń Sądu, co do prawidłowości udokumentowanych nimi czynności.

karta zdarzenia drogowego

protokoły badania stanu trzeźwości

protokoły oględzin pojazdów

protokół oględzin miejsca wypadku drogowego wraz ze szkicem

dokumentacja fotograficzna

karta karna

1.2.  Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 1.1 albo 1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

PODSTAWA PRAWNA WYROKU

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Oskarżony

☒

1.3.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania zgodna z zarzutem

I.

art. 177 § 2 k.k. w zb. z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

D. L.

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

Dowodem, na którym Sąd oparł ustalenia faktyczne była przeprowadzona w niniejszej sprawie zarówno w postępowaniu przygotowawczym jak i uzupełniona, na wniosek obrońcy oskarżonego, w postępowaniu sądowym opinia biegłej sądowej z zakresu techniki samochodowej, ruchu drogowego oraz rekonstrukcji kolizji i wypadków drogowych M. L.. Biegła, w ocenie Sądu, w sposób jednoznaczny wskazała, iż przedmiotowy wypadek wydarzył się w wyniku nieprawidłowości popełnionych przez oskarżonego D. L.. Podnieść należy, że zdaniem biegłej także K. K. (3) popełnił nieprawidłowość polegającą na tym, że zbliżając się do skrzyżowania obowiązany był zachować szczególną ostrożność albowiem wyjazd samochodu B. na tor ruchu jego samochodu V. nastąpił w bliskiej odległości. Jednak przyczyną zaistniałego wypadku drogowego była nieprawidłowa technika jazdy oskarżonego , który kierując samochodem marki B. nie zachował szczególnej ostrożności, niewłaściwie ocenił sytuację drogową i wyjechał z drogi podporządkowanej na drogę z pierwszeństwem przejazdu w bliskiej odległości od prawidłowo poruszającego się samochodu marki V. (...).

W świetle zebranych w sprawie dowodów w postaci zeznań świadków, opinii biegłego i pozostałych wyżej wymienionych dokumentów, fakt popełnienia przez oskarżonego D. L. przypisanego mu czynu, a także okoliczności jego popełnienia i wina oskarżonego, nie budzą wątpliwości. Wszystkie dowody zebrane w sprawie, którym Sąd dał wiarę, składają się na jasny, logiczny i spójny obraz sprawy i stanowią wystarczającą podstawę do uznania, że wykazane nimi działanie oskarżonego wyczerpuje podmiotowe i przedmiotowe znamiona zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu z art. 177 § 2 k.k. i art. 177 § 1 k.k. Przepis art. 177 § 1 k.k. stanowi, że odpowiedzialności karnej podlega ten, kto naruszając, chociażby nieumyślnie, zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, wodnym lub powietrznym, powoduje nieumyślnie wypadek, w którym inna osoba odniosła obrażenia ciała określone w art. 157 § 1 k.k. Bezpośrednim przedmiotem ochrony przestępstwa z art. 177 § 1 k.k. jest bezpieczeństwo w komunikacji, ubocznym zaś życie i zdrowie człowieka. Zgodnie z przyjętym stanowiskiem w literaturze i poglądem w orzecznictwie podmiotem przestępstwa z art. 177 k.k. może być każdy kto dopuszcza się naruszenia zasad bezpieczeństwa w ruchu drogowym. Analizując stronę podmiotową Sąd miał na uwadze, że naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu może być umyślne lub nieumyślne, natomiast skutki czynu stanowiące jego ustawowe znamię i decydujące o zaistnieniu przestępstwa są zawsze objęte winą nieumyślną. Jest to więc przestępstwo nieumyślne niezależnie od tego, czy sprawca naruszył zasady bezpieczeństwa umyślnie, czy nieumyślnie. Zauważyć należy, że istota przestępstw nieumyślnych od strony przedmiotowej polega na naruszeniu zgeneralizowanych reguł ostrożnego postępowania z określonymi dobrami i spowodowanie w wyniku tego określonej szkody. Chodzi o przekroczenie obiektywnych reguł postępowania z danym dobrem przez podmiot zdolny do zachowania wymaganej w danej dziedzinie ostrożności. Przestępstwo wypadku w komunikacji należy do tego rodzaju przestępstw nieumyślnych, że wśród jego znamion wyraźnie wymieniono naruszenie zasad bezpieczeństwa w ruchu lądowym. Naruszenie zasad bezpieczeństwa to zachowanie sprzeczne z tymi zasadami i może ono polegać na postąpieniu w sposób sprzeczny z określoną dyrektywą nakazującą określony sposób zachowania się, wyrażającym się podjęciem manewru z nią sprzecznego lub zaniechaniu nakazanego zachowania albo kombinacją działań i zaniechań. Na drogach publicznych stosuje się przepisy prawa o ruchu drogowym w zakresie, w jakim jest to konieczne dla uniknięcia zagrożenia bezpieczeństwa uczestników tego ruchu. Zasady bezpieczeństwa w ruchu określają warunki bezpiecznego ruchu stanowią konkretyzację ogólnych zasad ostrożności w zakresie ruchu lądowego. Na każdym uczestniku ruchu ciążą identyczne obowiązki w tej samej sytuacji. Chodzi o takie zasady ruchu, których naruszenie może pozostawać w bezpośrednim związku przyczynowym ze skutkami w postaci śmierci, ciężkich lub zwykłych obrażeń ciała. Zasadami bezpieczeństwa w ruchu są reguły ogólne i szczególne, są one zawarte zarówno przepisach określających porządek poruszania się na szlakach komunikacyjnych jak i reguły nie skodyfikowane. Uczestnik ruchu winien bowiem kierować się nie tylko przepisami ruchu drogowego, ale także zdrowym rozsądkiem, ogólną przezornością, respektowaniem bezpieczeństwa innych. Do reguł ogólnych należy zaliczyć zasadę ostrożności, ograniczonego zaufania i prędkości bezpiecznej.

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy Prawo o ruchu drogowym uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Natomiast czyn z art. 177 § 2 k.k. polega na tym, że sprawca narusza zasady bezpieczeństwa w ruchu lądowym, którego następstwem jest śmierć innej osoby albo ciężki uszczerbek na jej zdrowiu. Pojęcie zasad bezpieczeństwa obejmuje zasady skodyfikowane przede wszystkim w ustawie z dnia 20 czerwca 1997 roku Prawo o ruchu drogowym. Artykuł 3 powołanej ustawy stanowi, iż uczestnik ruchu i inna osoba znajdująca się na drodze są obowiązani zachować ostrożność albo - gdy ustawa tego wymaga - szczególną ostrożność, unikać wszelkiego działania, które mogłoby spowodować zagrożenie bezpieczeństwa lub porządku ruchu drogowego, ruch ten utrudnić albo w związku z ruchem zakłócić spokój lub porządek publiczny oraz narazić kogokolwiek na szkodę. Przez działanie rozumie się również zaniechanie. Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 16 lipca 1976 roku orzekł, że każdy kierowca jest zobowiązany do prowadzenia pojazdu samochodowego z należytą ostrożnością, a więc do przedsiębrania takich czynności, które zgodnie ze sztuką i techniką prowadzenia pojazdów samochodowych są obiektywnie niezbędne do zapewnienia maksymalnego bezpieczeństwa w ruchu drogowym, a także do powstrzymania się od czynności, które mogłyby to bezpieczeństwo zmniejszyć. Wiąże się z tym między innymi obowiązek bacznego i ciągłego obserwowania całej jezdni, zmniejszenia szybkości jazdy do bezpiecznej w warunkach ograniczonej widoczności (włącznie z całkowitym zaprzestaniem kontynuacji jazdy w razie utraty możliwości obserwacji jezdni), rezygnacji z wyprzedzania, omijania i wymijania innych uczestników ruchu drogowego w niesprzyjających takim manewrom warunkach drogowych (VI KRN 135/76). Natomiast art. 25 ust. 1 Prawo o ruchu drogowym stanowi, iż kierujący pojazdem, zbliżając się do skrzyżowania jest obowiązany zachować szczególną ostrożność i ustąpić pierwszeństwa pojazdowi nadjeżdżającemu z prawej strony, a jeżeli skręca w lewo także jadącemu z kierunku przeciwnego na wprost lub skręcającemu w prawo. W przedmiotowej sprawie wypadek miał miejsce na prostopadłym skrzyżowaniu drogi (...) - drogi K. C.-Z.. Droga (...) relacji Z.-P. oznakowania jest znakiem D-1 (droga z pierwszeństwem). Po stronie lewej - droga w kierunku K. C. przed skrzyżowaniem oznakowana jest znakiem B-20 (stop). Droga występująca z prawej strony z kierunku Z. przed skrzyżowaniem oznakowana jest znakiem A-7 (ustąp pierwszeństwa). Występuje tam zatem czytelne i poziome oznakowanie drogi (...).

W niniejszej sprawie oskarżony D. L. kierując samochodem marki B. (...) nr rej. (...), wjeżdżając na skrzyżowanie z drogi podporządkowanej nie zachował szczególnej ostrożności, nie ustąpił pierwszeństwa samochodowi marki V. (...) nr rej. (...) kierowanemu przez K. K. (1), doprowadził do zderzenia pojazdów, w następstwie czego: J. O. – pasażerka samochodu V. (...) doznała licznych obrażeń, w tym pęknięcia śledziony z krwotokiem do jamy otrzewnowej skutkujących zgonem, Ł. L. – pasażer samochodu B. doznał licznych, ciężkich obrażeń narządów wewnętrznych skutkujących ciężkim uszczerbkiem na zdrowiu w postaci choroby realnie zagrażającej życiu, Z. K. – pasażerka samochodu V. (...) doznała obrażeń ciała określonych w art. 157 § 1 kk, w postaci potłuczeń ogólnych, licznych otarć naskórka głowy, kończyny górnej i dolnej, złamania przedramienia lewego, złamania trzonu IV i V kości śródręcza prawego – skutkujących uogólniony rozstrój zdrowia na czas powyżej dni siedmiu, tym samym dopuścił się popełnienia przestępstwa z art. 177 § 2 k.k. w zb. z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Mając na uwadze powyższe nie budziło zatem wątpliwości, że oskarżony miał obowiązek obserwowania drogi zbliżając się do skrzyżowania i gdyby należycie ją obserwował, miał możliwość dostrzeżenia nadjeżdżającego samochodu V. (...). Oskarżony ewidentnie nie zachował reguł ostrożności i nie obserwował przedpola drogi. Zatem w określonym stopniu i zakresie odpowiada swoim działaniem za zaistniałe zdarzenie. Na powyższe w sposób jednoznaczny wskazują zebrane w sprawie dowody oraz ich analiza poparta zasadami doświadczenia życiowego. Trzeba jednak w tym miejscy dodać, że także pokrzywdzony K. K. (3) popełnił nieprawidłowość polegającą na tym, że zbliżając się do skrzyżowania obowiązany był zachować szczególną ostrożność. Nie uwalnia to jednak oskarżonego od odpowiedzialności za zarzucany mu czyn.

Wina oskarżonego D. L. nie budzi wątpliwości. Oskarżony bowiem w czasie popełnienia czynu był pełnoletni, a biorąc pod uwagę doświadczenie życiowe należne każdemu dorosłemu człowiekowi, stwierdzić należy, że miał on możliwość rozpoznania swojego zachowania. Poza tym nie zachodzą żadne okoliczności wyłączające bezprawność czynu lub winę sprawcy oraz żadna szczególna sytuacja motywacyjna.

☐

1.1.  Podstawa prawna skazania albo warunkowego umorzenia postępowania niezgodna z zarzutem

……………………

………………………………………………

Zwięźle o powodach przyjętej kwalifikacji prawnej

………………………………………………………………………………………………………………………..

☐

1.4.  Warunkowe umorzenie postępowania

……………………

………………………………………………

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach warunkowego umorzenia postępowania

……………………………………………………………………………………………………………………………...........

☐

1.5.  Umorzenie postępowania

……………………

………………………………………………..

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach umorzenia postępowania

………………………………………………………………………………………………………………………………........

☐

1.6.  Uniewinnienie

……………………

………………………………………………..

Zwięzłe wyjaśnienie podstawy prawnej oraz zwięźle o powodach uniewinnienia

……………………………………………………………………………………………………………………….

KARY, Środki Karne, PRzepadek, Środki Kompensacyjne i środki związane z poddaniem sprawcy próbie

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się
do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

D. L.

I.

Mając powyższe na uwadze, Sąd uznał oskarżonego za winnego popełnienia zarzucanego mu aktem oskarżenia czynu stanowiącego przestępstwo z art. 177 § 2 k.k. w zb. z art. 177 § 1 k.k. w zw. z art. 11§ 2 k.k. i za to na podstawie art. 177 § 2 k.k. w zw. z art. 11 § 3 k.k. wymierzył mu karę 1 roku i 6 miesięcy pozbawienia wolności. Przy wymiarze kary Sąd kierował się dyrektywami przepisów art. 53 § 1 i 2 k.k. Przy wymiarze tej kary Sąd uwzględnił wszelkie okoliczności podmiotowo-przedmiotowe sprawy. Oceniając społeczną szkodliwość czynu oskarżonego należało uznać, że jest on bardzo wysoki. Chodzi bowiem o to, że czyn oskarżonego godził w istotne dobra prawne jakimi są bezpieczeństwo w komunikacji oraz zdrowie uczestników ruchu, nadto oskarżony naruszył istotną zasadę bezpieczeństwa w ruchu drogowym, co doprowadziło do skutków wypadku w postaci poważnych obrażeń ciała pokrzywdzonych Z. K. i Ł. L. oraz zgonu J. O. na skutek doznanych przez nią obrażeń ciała podczas wypadku. Sąd wziął także pod uwagę dotychczasową niekaralność oskarżonego, okazany żal i skruchę, szczere przeproszenie pokrzywdzonych i ich rodzin za zaistniałe zdarzenie, co uprawnia do potraktowania przypisanego mu przestępstwa jako nieszczęśliwego incydentu w jego życiu. Sąd uznał, że dostateczną represję dla oskarżonego stanowić może tylko bezwzględna kara pozbawienia wolności w wymiarze przyjętym przez Sąd. Tylko taka kara może stanowić realnie odczuwalną dolegliwość dla oskarżonego, a z drugiej strony tylko taka kara może też w należytym stopniu ugruntowywać przekonanie społeczne, że organy wymiaru sprawiedliwości odpowiednio reagują na podobnie uciążliwe i niebezpieczne naruszenia porządku prawnego.

II.

III.

Na podstawie art. 42 § 1 k.k. w zw. z art. 43 § 1 k.k. Sąd orzekł wobec oskarżonego środek karny w postaci zakazu prowadzenia wszelkichpojazdów mechanicznych na okres 4 lat i na podstawie art. 63 § 4 k.k. na poczet orzeczonego środka karnego zaliczył oskarżonemu okres zatrzymania prawa jazdy od dnia 07 września 2018 roku do dnia 23 maja 2022 roku. W ocenie Sądu oskarżony naruszając zasady bezpieczeństwa w ruchu drogowym stwarza realne zagrożenia dla zdrowia i życia innych jego uczestników, dlatego orzeczony zakaz zapobiegnie ponownemu popełnieniu przez oskarżonego przestępstw tego typu, a także będzie oddziaływał represyjnie, gdyż oskarżony powinien zostać wyeliminowany z uczestniczenia w ruchu drogowym jako kierowca.

1Inne ROZSTRZYGNIĘCIA ZAwarte w WYROKU

Oskarżony

Punkt rozstrzygnięcia
z wyroku

Punkt z wyroku odnoszący się do przypisanego czynu

Przytoczyć okoliczności

……………….

……………………….

………..

………………………………………………………

6. inne zagadnienia

W tym miejscu sąd może odnieść się do innych kwestii mających znaczenie dla rozstrzygnięcia,
a niewyjaśnionych w innych częściach uzasadnienia, w tym do wyjaśnienia, dlaczego nie zastosował określonej instytucji prawa karnego, zwłaszcza w przypadku wnioskowania orzeczenia takiej instytucji przez stronę

………………………………………………………………………………………………………………………

7.  KOszty procesu

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

IV.

Na mocy art. 627 k.p.k. w zw. § 11 ust. 2 pkt 3 i § 17 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz. U. z 2015r. poz. 1800) od oskarżonego D. L. orzeczono na rzecz oskarżycielki posiłkowej Z. K. kwotę 3.288,00 złotych tytułem poniesionych przez nią wydatków związanych z ustanowieniem pełnomocnika w sprawie.

V.

Konsekwencją skazania jest obciążenie oskarżonego kosztami sądowymi. Na podstawie art. 626 § 1 pkt 1 k.p.k. i art. 627 k.p.k., art. 624 § 1 k.p.k. oraz art. 17 ust. 1 ustawy z dnia 23 czerwca 1973 roku o opłatach w sprawach karnych (Dz. U. 1983.49.223 j.t. z późn. zm.) Sąd zwolnił oskarżonego od opłaty, obciążył zaś wydatkami poniesionymi w sprawie w kwocie 5.530,56zł.

Za takim rozstrzygnięciem przemawia w szczególności aktualna sytuacja osobista, rodzinna i majątkowa oskarżonego. D. L. jak podaje jest zatrudniony na ½ etatu jako kierowca z wynagrodzeniem miesięcznym w kwocie około 1.000 złotych, jest kawalerem i nie ma nikogo na utrzymaniu. Jeżeli chodzi o wydatki poniesione w toku procesu zauważyć należy, że zostały wygenerowane na skutek postępowania oskarżonego i w ocenie Sądu z uwagi na powyższe uiszczenie ich przez oskarżonego nie będzie prowadziło do istotnego uszczerbku w jego utrzymaniu.

1Podpis